Vermeldingen

• is geboren op 8 augustus 1889 te Parijs (F) (Getuigen waren zijn oom Samuel Kahn en diens zoon Gustave Kahn. De laatstgenoemde is directe familie en was in zijn tijd een beroemd dichter).
• wordt vermeld op 8 augustus 1889 te Parijs (F) - Geboren 8 rue Frédéric Bastiat in VIII arrondissement van Parijs. Getuigen bij de aangifte waren Samuel Kahn, 62 jaar, rentenier, 8 rue Marbeuf, oudoom van het kind; en Gustave Kahn, 28 jaar, schrijver, 17 rue de la Trémoille, neef van het kind.
• woont te Parijs (F) voor 7 juli 1892.
• woont (bij ouder(s)) Plantage Parklaan 6 te Amsterdam van 7 juli 1892 tot 26 maart 1900.
• woont te Parijs (F) na 26 maart 1900.
• wordt vermeld van 1914 tot 1918 te Frankrijk - Maurice en Willy Goudeket woonden in Parijs. Zij hadden de Nederlandse nationaliteit. Zij meldden zich in 1914 vrijwillig bij Franse leger. Ze zaten in de Tweede compagnie van het Vreemdelingenlegioen. Begin 1915 reisden zij per taxi naar het front. In 1918 waren zij terug in Parijs. Maurice was fysiek in orde. Willy verloor een been en bleef neerslachtig.
• wordt vermeld in 1925 - Colette was sinds 1925 de veel oudere minnares van Maurice. Het was alweer een schande voor de familie.
• ondertekent een familieannonce in februari 1927 te Parijs (F) wegens: - Ondertekent de annonce voor de begrafenis van zijn vader.
• wordt vermeld op 3 juni 1935 te New York (USA) - De schrijvers Maurice Goudeket (46 jaar) en Sidonie Goudeket (62 jaar) komen op 3-6-1935 per schip 'Normandie' aan in New York. Ze wonen: 33 Avenue des Champs Elysées, Paris. Hun bestemming is Waldorf Astoria Hotel NYC. Ze kunnen Maurice's oom Meijer hebben bezocht en misschien zijn doorgereisd naar Maurice's nicht Julie (Jetta Goudal).
• wordt vermeld van 1940 tot 1945 - Zat gevangen in het doorgangskamp Royallieu-Compiègne.
• woont te Parijs (F) op 29 februari 1940 - Woonden op de zesde etage van een luxueus flatgebouw aan de Champs-Elysées, maar stonden op het punt van verhuizen.
• wordt vermeld op 30 oktober 1953 - Ontmoeting tussen Colette en Audrey Hepburn. Colette werd in haar rolstoel voortgeduwd door haar echtgenoot, de in Frankrijk zeer bekende Nederlandse schrijver Maurice Goudeket. Colette schreef onder meer 'Gigi'; in de verfilming speelde Audrey Hepburn de hoofdrol.
• wordt vermeld op 7 april 1962 - Interview: de schrijver is ontroerd door de biografie 'Dertig Jaar naast Colette', door Maurice Goudeket. Colette was 15 jaar ouder dan Maurice, die na 10 jaar samenwonen haar echtvriend werd. Toen Colette in 1925 Maurice voor het eerst ontmoette was zij 52 jaar.
• wordt vermeld op 22 december 1962 - Maurice Goudeket is schrijver van het boekje Dertig Jaar naast Colette, zijn echtgenote. Uitgave A.W. Bruna en Zoon in Utrecht.
• is overleden op 28 januari 1977 te Frankrijk (Te Neuilly Sur Seine).

   ongedateerd

• wordt vermeld - Berthe Bondy was een volle nicht van Gustave Kahn, destijds een befaamd dichter in Frankrijk, die zich ook inzette ten gunste van Dreyfus in diens affaire tegen de staat. Kahn was dus aangehuwd verwant met Salomon en Maurice Kahn. Samuel en Gustave Kahn getuigen bij de aangifte van Maurice's geboorte en bij het huwelijk van Salomon Goudeket en Berthe Bondy. Niet zo vreemd dat Maurice Goudeket een bekend literator werd, vast geïnspireerd door Gustave Kahn.
• wordt vermeld - Maurice Goudeket biografie. In februari of april 1925 ontmoet Colette voor de tweede keer Maurice Goudeket. Ze is 52 jaar oud. Vertelde hem al als kind te hebben gezien. Maurice Goudeket, een 36-jarige libertijn, 'zoals de Eiffeltoren', zegt hij bereidwillig. Goudeket, parelmakelaar, luxe auto, chauffeur en prachtig appartement in het 16e arrondissement van Parijs. Hij heeft ravenzwart haar en een satijnachtige huid. Hij is altijd gekleed up tot the nines, spreekt met gratie en gemak, schrijft verzen. Hij wordt de geliefde van Colette. Colette neemt Goudeket mee naar haar villa Roz Ven in Saint-Coulomb nabij Saint-Malo. Ze brengen de zomervakantie door in 1925 in de Provence, in de Bergerie de Beauvallon, een gebied dat Maurice Goudeket toont aan Colette. Van 1927 tot 1930 woonde Colette op nr. 9, Rue de Beaujolais, in Parijs, in het 1e arrondissement, naast de tuinen van het Palais-Royal, op de tussenverdieping die ze 'The Tunnel' noemde. Maurice woont nog steeds in zijn vrijgezellenwoning op President Wilson Avenue. Hij dient als een model voor Colette voor het karakter van Vial in The Birth of the Day, dat begint in 1927 en in 1928 verschijnt. Eind 1930 verhuisde het echtpaar naar een appartement op de bovenste verdieping van het Claridge Hotel, op nr. 37 Rue François-1er, in Parijs. Maurice verwierf dat jaar een groot pand nabij Montfort-l'Amaury, 'La Gerbière', dat hij het jaar daarop verkocht en waar Colette het einde van Sido schreef. Op 3 april 1935 trouwt hij met Colette. Ze maken de eerste reis van de Normandie in dezelfde hut en delen dezelfde kamer in Amerika. De boot voer op 29 mei 1935 vanuit Le Havre naar de Verenigde Staten. De Claridge wordt gesloten in 1936. Het paar woont in het gebouw van Marignan. In januari 1938 verhuisden ze opnieuw naar nr. 9 rue de Beaujolais, maar op de eerste verdieping, met uitzicht op de tuinen van het Palais-Royal. Vervolgens kochten ze een woning in Méré, 'The Park'; een van de ramen was het onderwerp van een van zijn gedichten. Maurice is werkzaam als journalist in Paris-Soir. Ze gaan in juni 1940 naar Corrèze in het kasteel van Curemonte, eigendom van de dochter van Colette, Colette de Jouvenel, die daar woont. Ze zijn terug in september. Maurice werd op 12 december 1941 door de Gestapo gearresteerd vanwege zijn Joodse afkomst. Overgebracht naar het kamp in Compiègne, komt vrij op 6 februari 1942, dankzij de omgang van Colette met de Duitse ambassadeur in Parijs. Door artritis kan Colette steeds minder uit haar appartement komen. In 1948 maakte hij de edities van de Fleuron en compileerde hij biografische aantekeningen voor de publicatie van de complete werken in 15 delen van Colette. Op 3 augustus 1954 overleed Colette in zijn appartement in het Palais Royal. Ze wordt begraven op 7 augustus, een nationale begrafenis, op de begraafplaats Père-Lachaise. In 1959, een paar maanden na de dood van de couturier Lucien Lelong, trouwde hij met diens weduwe Sanda Dancovici, actrice. Ze hebben een zoon, Laurent, geboren in 1960, die stierf in November 1990. Hij stierf in 1977. Hij ligt begraven op het kerkhof van Deauville naast zijn zoon Laurent en zijn vrouw Sanda.
• wordt vermeld - Jetta Goudal was bevriend met haar neef Maurice Goudeket en zijn vrouw Colette en bezocht ze geregeld in Parijs.
• wordt vermeld - Jetta was bevriend met Maurice Goudeket en bezocht hem geregeld in Parijs.
• is journalist te Frankrijk.
• woont te Frankrijk - Compiegne camp (12 december 1941 - 6 februari 1942); Parijs (1942- ), ondergedoken.
• Met betrekking tot Maurice Goudeket werd verteld - Hoe ouder Juliette Goudeket (later: Jetta Goudal) werd hoe opstandiger ze zich ging gedragen en ze reisde zo vaak mogelijk naar hun Nederlands-Franse familie in de Rue Frederic-Bastiat in het Saint Philippe-du-Roule-district. Oom Salomon, broer van Mozes Wolf, verhuisde in 1880 van Amsterdam naar Parijs als vertegenwoordiger van Diamantslijperij Goudeket. Hij ontmoette er zijn vrouw en bleef er wonen en kreeg zo'n achting voor de Franse Republiek dat hij zijn twee zoons, dochter en nichtje alleen aansprak in het Frans. Op Nederlands en Nederlanders keek hij neer. Typerende opmerking van Salomon Goudeket: 'Een Hollander is iemand die op het terras van Café de la Paix gaat zitten, uren staart naar de andere toeristen, de Opera bezoekt om Faust te horen en dan bij terugkomst vertelt dat de Parijzenaren hun goede reputatie op het gebied van cultuur en mooie vrouwen niet kunnen waarmaken.' Tante Berthe, een oud-pianiste die pianoles ging geven, was minstens zo snobistisch als haar man. Tijdens etentjes betoogde ze dat niet Rimbaud maar haar neef het Symbolisme tot een belangrijke literaire stroming maakte, ze ontsloeg dienstmeisjes die niet wisten wie Balzac of Maimonides waren en voedde haar zoons Maurice en Willy en dochter Stella lange tijd zo streng mogelijk op. Bij onwetendheid of slecht gedrag moesten de kinderen voor haar gaan staan met de armen naar beneden en het hoofd omhoog. Tante Berthe rekte de pauze en haalde uit met platte hand. Na hun achttiende leidden Maurice en Willy juist een opvallend vrij leven. Ze mochten uit wanneer ze wilden, mengden zich onder Zionisten, anarchisten en Symbolisten in het prestigieuze literaire café Le Chat Noir, in de ontaarde wijk Montmartre gingen ze naar Abbaye de Thélème, Rat Mort, Palmyre's, Pigall's en de nachtclubs aan de Rue Fontaine. Ze dronken absint en spraken over Plato, Dreyfus, Locke, Spinoza, Kant en Fichte. Maurice werd verliefd op Roberty, een actrice die als kind had gezworven door de straten van Parijs, zoop als een Bretonse landarbeider en op erotische wijze rookte met een sigarettenhouder in haar hand. Maurice en Willy wilden geen diamantairs worden zoals vrijwel alle mannelijke Goudekets, maar de beste dichters van de twintigste eeuw en ze gingen publiceren in slordig gestencilde blaadjes. Bertha's en Juliettes nichtje Stella had andere ambities. Ze werd toegelaten op het Conservatorium, bleek een natuurtalent, ging optreden in de grootste zalen van Parijs en werd in Nederlandse kranten aangeduid als 'de bekende harpspeelster'. Een vrouwelijke Goudeket die een artieste werd, zo kon het dus ook.
• Met betrekking tot Maurice Goudeket werd verteld - Trouwde met de schrijfster Colette (daar schreef hij een boek over).

Eigen code:

Woonplaatsen

Beroepen

Bronnen