Vermeldingen

• is geboren op 1 mei 1906 te Amsterdam.
• woont te Amsterdam voor 21 februari 1907 - Zie adressen vader.
• woont te Londen (GB) na 21 februari 1907.
• woont te Londen (GB) op 2 november 1922 - Ten tijde van de viering van het vijftigjarig huwelijk van haar grootouders Keizer.
• woont te Londen (GB) voor 7 september 1924.
• woont te Amsterdam na 7 september 1924.
• woont Zeedijk 101 te Amsterdam na 7 september 1924 (Boven de lederhandel van haar vader).
• wordt vermeld in annonce op 3 juli 1925 te Amsterdam met de tekst: 'Verloofd Estella Keizer met Maurits Waterman, Amsterdam, Zeedijk 101, Korte Amstelstraat 12. Receptie 5 juli van 3-6. Zeedijk 101'.
• wordt vermeld in 1929 te Amsterdam - Toen dochter Stella Keizer met Maurits Waterman trouwde kocht Samuel Keizer het pand aan de Haarlemmerstraat.
• wordt vermeld in huwelijks (ondertrouw) annonce op 30 oktober 1929 te Amsterdam met de tekst: 'Ondertrouwd Maurits Waterman en Estella Keizer, Amsterdam, 15-10-1929. Korte Amstelstraat 12, Zeedijk 1010. Inzegening 30-10-1929 te 12.30 uur in Gebouw A.O.F., Sarphatistraat 8. Receptie 1-5- uur'.
• woont Haarlemmerstraat 79 bovenhuis te Amsterdam na 7 november 1929 - Met echtgenoot.
• wordt vermeld in 1943 - Was in Nederland geboren en had dus al enige van de kinderen van Samuel Keizer geen Brits paspoort. Daardoor zal zij niet in Vittel zijn terechtgekomen.
• woont Haarlemmerstraat 79 bovenhuis te Amsterdam voor 5 augustus 1943.
• woont Hofmyerstraat 11 twee hoog te Amsterdam van 5 augustus tot 15 december 1943 - Gedwongen verhuizing door de bezetter naar de Transvaalbuurt.
• werd gedeporteerd op 29 september 1943 naar Westerbork (Datum van aankomst - Zaten in barak 62).
• wonende te Westerbork, wordt als als gevangene van de bezetter vermeld na 15 december 1943 - Deze datum is ontleend aan het Amsterdamse Bevolkingsregister. In werkelijkheid verbleef Stella al vanaf 29 september 1943 in Kamp Westerbork.
• wordt vermeld op 1 februari 1944 - Naar Bergen-Belsen.
• werd gedeporteerd op 1 februari 1944 naar Bergen-Belsen (D) - Op transport gesteld vanuit Westerbork naar Bergen-Belsen. (Herinneringscentrum Westerbork: tussen 14-9-1943 en 13-9-1944 vertrokken negen transporten naar Bergen-Belsen).
• woont (als gevangene van de bezetter) te Duitsland na 30 augustus 1944 - Op 30-8-1944 naar Duitsland (Bron: Bevolkingsregister Amsterdam). In werkelijkheid werd zij al op 1 februari 1944 naar Bergen-Belsen getransporteerd.
• wordt vermeld op 1 september 1944 te Bergen-Belsen (D) - Philip Keizer stuurt - op zijn verjaardag - een ansichtkaart naar zijn zus Stella en haar man Maurits Waterman, die in Bergen-Belsen gevangen worden gehouden. Blijkbaar leven ze in gescheiden barakken; zij in nummer 23, hij in barak 25. De correspondentie reist via Berlijn en wordt gecensureerd door de Duitsers. Phil schrijft (in het Duits): “Mijn geliefde zus en broer. Hoe gaat het met jullie allebei? Hopelijk echt goed. Vandaag ben ik jarig, maar helaas heb ik van niemand een brief ontvangen. Van Loon en Van Wezel zijn nu ook bij Ned's. Van papa en mama en onze zussen en broers tot nu toe geen nieuws, maar ze zijn echt in orde. Ik heb veel inspanningen gedaan, omdat je ouders de Britse nationaliteit hebben en omdat je getrouwd bent met een staatloze, om je internering samen met je man te regelen. Ik hoop echter op een volgende ontmoeting. Veel kusjes en groeten van onze hele familie en vooral van Phil. ” We kunnen zien hoe onplezierig Phil zich voelt omdat hij geen goede wensen ontving voor zijn verjaardag, net zoals hij in zijn dagboek schrijft. We zien ook dat hij pogingen deed om zijn zus en zwager weg te krijgen van Bergen-Belsen, waardoor hij de Duitsers probeerde te misleiden door (a) erop te staan ??dat hun ouders Brits zijn en (b) dat Maurits Waterman staatloos is (terwijl hij is een Nederlander). Hij zou zijn zus weer zien, maar niet haar man.
• wordt vermeld in 1945 - Nathan Keizer ging op zoek naar zijn zus Stella. Zij was van Bergen-Belsen overgebracht naar Eindhoven (Bewezen is echter dat zij vanuit Hillersleben werd gerepatrieerd.).
• Toelichting/commentaar - Relaas van Myrna Reens: In Bergen-Belsen op de trein gezet; de eerste van de drie. Geen idee waar ze naar toe gingen. Beestenwagons. Heel stuk door Duitsland gereden. Soms bombardementen. Op weg naar brug bij Magdenburg. Trein met munitie gevuld. Zou daar opgeblazen worden. Duitsers wilden bewijzen kwijt. Maar aan andere kant de Russen. Trein een beetje heen en weer gereden. Ten slotte gevonden door de Amerikanen. Vonden 2500 Joden, van wie al heel stel dood, ook kinderen. Geen sanitair. De Amerikaan Frank Towers: 'die stank krijg ik nooit meer uit mijn neus.' Hadden zes dagen in de trein gezeten. Heeft in ziekenhuis gelegen. Onderdak en voedsel in Farsleben en Hillersleben geëist door de Amerikanen.
• Omtrent Estella Keizer wordt een gebeurtenis vermeld op 13 april 1945 te Farsleben - Werd in die plaats bevrijd door de Amerikanen: zie bron 7175-57-C.
• Omtrent Estella Keizer wordt een gebeurtenis vermeld op 13 april 1945 te Farsleben - Estella Keizer op 13 april 1945 werd bevrijd in Farsleben, dus niet in Bergen-Belsen waar zij verbleef. Op die dag trof een task force van het Amerikaanse leger in Farsleben (circa 10 kilometer ten westen van Magdeburg) een lange vrachttrein aan op het station, die bewaakt werd door Duitse bewakers. De trein stond te wachten op het vertreksein. De Duitsers vluchtten. De trein, die een paar dagen eerder Bergen-Belsen had verlaten, bevatte zo'n 2500 Joden, onder wie Estella Keizer. Mannen, vrouwen en kinderen waren in de paar aanwezige vracht- en personenwagons geladen. Ze waren samengeperst en in de vrachtwagons zat 60 tot 70 Joodse slachtoffers; de meesten moesten staan, zodat ze als sardines verpakt waren. Waarschijnlijk hadden de nazi's hen op transport gesteld om in Bergen-Belsen geen getuigen in deze deplorabele conditie achter te laten. De trein was oostwaarts gegaan, maar teruggereden vanwege het oprukkende Russische leger. Het treinpersoneel had opdracht gekregen de trein naar de brug over de Elbe te brengen en die daar op te blazen of over het eind van die beschadigde brug te rijden, zodat alle inzittenden zouden verongelukken en verdrinken. Sommige gevangen, die in de passagierswagons hadden gezeten, waren onder het wakend oog van de bewakers even buiten de trein op adem aan het komen, maar degenen in de vrachtwagons waren nog opgesloten. De militairen openden die wagons en konden hun ogen niet geloven. De mensen hadden dagen in de trein gezeten, met rantsoen voor slechts één dag, bestaande uit dunne en koude aardappelsoep. Men was verbaasd dat er niet meer doden waren. Er was geen sanitair, behalve één enkele emmer in een hoek van de wagon, die de meesten niet eens konden bereiken. De stank was onverdraaglijk. Enkele militairen renden weg om over te geven. De conditie van deze gevangenen was tot op het laagst denkbare niveau teruggebracht. De eerste prioriteit was voedsel, water en medische hulp bij deze slachtoffers te krijgen. De bevolking van Farsleben kreeg opdracht dit bijeen te brengen en er schoot een medisch bataljon te hulp. Vooral voor de ouderen en gezinnen met kinderen werden woningen gevorderd. De bewoners rebelleerden tegen deze maatregelen, maar na dreiging met executie van de burgemeester gaven zij toe. De luitenant werd belast met het vorderen van voldoende voertuigen waarmee deze 2500 slachtoffers vervoerd konden worden en hen te herlokaliseren naar Hillersleben, circa 10 kilometer verderop. Vanwege oorlogsverwoestingen was deze tocht zeer moeizaam. Allereerst werd iedereen ontluisd, met DDT, want hun lichamen en kleding zaten volkomen vol met luizen. De kleding werd verbrand, ze werden gedoucht en voorzien van adequate kleding, die door de bevolking van Farsleben werd bijeengebracht. Daarna werd vervoer naar hun vaderland geregeld, maar de meesten kwamen uit Oost-Europa en kozen voor huisvesting in Duitsland of in andere West-Europese landen.
• wordt vermeld op 6 mei 1945 te Hillersleben - Verbleef in Hillesleben.
• woont te Eindhoven voor 10 juni 1945 - Verbleef als repartiante in een woning aan de Heezerweg 229. Dat was de woning van Emanuel Wijzenbeek, vertegenwoordiger bij Philips. Het echtpaar had drie kinderen. Wijzenbeek gaf hulp aan ondergedoken joden, onder meer door het organiseren van onderduikplaatsen, valse papieren en bonkaarten. Hij is op 14 januari 1944 in Eindhoven opgepakt en opgesloten in de strafgevangenis in Scheveningen (Oranjehotel). Vandaar is hij via Westerbork naar Auschwitz op transport gesteld. Zijn echtgenote heeft de oorlog overleefd. Deze echtgenote zal haar woning hebben opengesteld voor repatrianten. Het hoogtepunt van de repatriëring was in de maanden april en mei 1945. De meeste repatrianten kwamen in georganiseerd verband per vrachtauto, schip, trein of vliegtuig in Nederland aan. Daar werden zij vlak over de grens opgevangen in ontvangstcentra van het Bureau voor Evacuerings-, Repatriërings- en Verzorging van Oorlogsslachtofferszaken van het Militair Gezag. Dit bureau was verantwoordelijk voor de opvang, verzorging en het vervoer van de repatriant naar huis. Met name in en rond Maastricht, Groningen, Eindhoven, Nijmegen, Enschede en Breda zijn veel repatrianten in eerste instantie opgevangen in ontvangstcentra.
• wordt vermeld na 10 juni 1945 - Verliet als repatriante Eindhoven, bestemming Amsterdam.
• woont Haarlemmerstraat 34 huis te Amsterdam van 12 juli 1945 tot 2 januari 1946.
• wonende Zeedijk te Amsterdam, wordt vermeld op 9 november 1945 te Amsterdam - Onder bestuur gestelde onderneming: N.V. Keizer's lederhandel. Bestuurders met bevoegdheid van beheerder: (1) E. Waterman-Keizer, p/a 2e Weteringplantsoen; (2) Mr. N.H. van Voorts van Beest, Damrak 62a. Commentaar: als haar adres staat Zeedijk 101, maar zij woonde toen nog in de Haarlemmerstraat.
• woont Zeedijk 101 twee hoog te Amsterdam van 2 januari 1946 tot 28 december 1950.
• te Amsterdam wordt vermeld in annonce op 8 september 1950 te Amsterdam (Zeedijk 101) met de tekst: - Ondertekend nieuwjaarwens van Sigarenmagazijn Dooseman.
• ondertekent een familieannonce te Amsterdam op 15 september 1950 te Amsterdam (Zeedijk 101) wegens: - Plaatst met familieleden Nieuwjaarswens in het Nieuw Israëlitisch Weekblad. Deze annonce kwam ook in andere jaren voor. Haar aanstaande woont Vondelstraat 28.
• woont Tesselschadestraat 11 huis te Amsterdam van 28 december 1950 tot 5 januari 1951.
• woont te Soerabaja (RI) na 5 januari 1951.
• wordt vermeld in huwelijks (ondertrouw) annonce op 18 februari 1951 te Soerabaja (RI) met de tekst: ' Zondag 18 februari 1951 is de choepa voltrokken van Marcel Kahan en Estella Kezier, te Soerabaja, Tundjungan 76'.
• wordt vermeld in maart 1955 - Stella Keizer en Marcell Kahan waren vanwege de toestand in Indonesië vandaaruit teruggekeerd naar Nederland.
• woont te Soerabaja (RI) op 1 maart 1955.
• woont te Soerabaja (RI) voor 10 maart 1955.
• woont te Zeist tussen 10 maart 1955 en 10 januari 1956 - Kersbergenlaan 43.
• wordt vermeld op 19 april 1955 te New York (USA) - Komt met echtgenoot als bezoeker aan in New York, per Queen Elisabeth. Vertrek 14-4-1955.
• woont te Chicago (USA) op 9 oktober 1955 - Tijdelijk adres.
• wonende Eemsstraat 44 een hoog te Amsterdam, wordt vermeld van 1956 tot 1974 te Amsterdam - Plaatste met enige regelmaat per annonce een oproep voor een werkster in de kranten. Annonces d.d. 2-6-1956, 2-4-1960, 4-2-1961, 17-6-1971, 10-11-1972, 8-11-1973, 23-1-1974..
• woont Vondelstraat 28 huis te Amsterdam van 10 januari tot 5 maart 1956.
• woont Eemsstraat 44 een hoog te Amsterdam van 5 maart 1956 tot 13 september 1989.
• woont te Amsterdam op 1 maart 1960 - Met echtgenoot.
• woont te Amsterdam op 3 maart 1960 - Met echtgenoot.
• woont te Amsterdam op 29 september 1962 - Met echtgenoot.
• woont te Amsterdam op 16 januari 1963 - Met echtgenoot.
• wordt vermeld op 6 april 1966 - Bijdrage in planten van bomen in Israël, namens Marcell en Estella Kahan, tgv ouders zaliger Dina Keizer en Samuel Keizer. (Dit bericht kwam vele jaren voor.).
• woont te Miami Beach (USA) op 6 april 1966 - Met echtgenoot. Tijdelijk verblijf; hun woonadres was Amsterdam.
• wordt vermeld op 29 november 1968 - Plant boom t.n.v. mr. en mrs. M. Waters door Estella en Marcell Kahan, mazzeltov in uw nieuwe huis.
• wordt vermeld op 21 februari 1969 - Plant boom t.n.v. Chaussures Modernes Zus en De Bock, t.g.v. opening nieuwe zaak mazzeltov.
• wordt vermeld op 23 mei 1969 - Plant boom t.n.v. Leon Keizer, Refoeah Sjelema.
• wordt vermeld op 12 februari 1971 - Plant boom t.n.v. Mr. en Mrs. Glass, mazzeltov in het nieuwe huis.
• wordt vermeld op 29 oktober 1971 - Plant boom t.n.v. Mr. en Mrs. L.N. Keizer: lots of luck and good health in your new home.
• wordt vermeld op 14 januari 1972 - Plant boom t.n.v. B. Keiser, USA, t.g.v. verloving.
• wordt vermeld op 28 april 1972 - Plant boom t.n.v. mevr. S. Brandspiegel-Dooseman, gefeliciteerd.
• te Amsterdam wordt vermeld in overlijdensannonce op 28 juli 1972 te Amsterdam (Eemsstraat 44 een hoog) met de tekst: - Ondertekent de overlijdensannonce van haar echtgenoot.
• wordt vermeld in annonce op 18 augustus 1972 te Amsterdam met de tekst: - Plaatst dankzegging in de krant voor belangstelling na overlijden echtgenoot.
• wordt vermeld in annonce op 29 oktober 1972 te Muiderberg met de tekst: 'Onthulling 29-10-1972 om 11.30 uur matseiwo van Marcell Kahan te Muiderberg. Ondertekend Estella Kahan-Keizer, Eemsstraat 44 een hoog'.
• wordt vermeld op 18 januari 1974 - Plant boom t.n.v. M. Kahan ter nagedachtenis.
• woont Akerwateringstraat 243 te Amsterdam van 13 september 1989 tot 1 maart 1991 - Dit was een tehuis in Amsterdam-Osdorp. Zie bron 8199: dit was ook Beth Shalom.
• woont te Amsterdam op 14 september 1990 - Estella Kahan-Keizer, Beth Shalom, Akerwateringstraat 243, flat 219, Amsterdam, wenst alle familie en vrienden een gelukkig 5751. (Een annonce zoals deze stond zowat elk jaar in het NIW).
• wonende Kastelenstraat 82 te Amsterdam, wordt vermeld na 1 maart 1991 te Amsterdam - Estella Keizer en Jente Stein kenden elkaar. Margaret Keizer herinnert zich dat Jente heel kort met Estella's echtgenoot getrouwd was geweest. Ze vond Jente een 'smart lady'.
• woont Kastelenstraat 82 te Amsterdam van 1 maart 1991 tot 29 november 2003 - Dit was tehuis Beth Shalom in Amsterdam-Buitenveldert.
• wonende te Amsterdam, wordt vermeld op 2 september 1994 te Amsterdam - Wenst vrienden, familie, etc. Beth Shalom. (Dit bericht plaatste ze vele jaren.).
• woont te Amsterdam voor 29 november 2003 - Woonde in de latere jaren van haar leven in Beth Shalom in Buitenveldert.
• is overleden op 29 november 2003 te Amsterdam.

   ongedateerd

• wordt vermeld - Stella Keizer woonde kilometer bij Henny Pieper-Theeboom vandaan en zij bezocht haar heel vaak. Zij heeft haar een aantal malen geholpen naar Chicago te vertrekken, met tassen vol vis, elk jaar op 1 november en na aankomst was de tafel al gedekt en viel iedereen aan op het lekkers uit Nederland. Ook haalde Henny haar weer op, na 6 maanden Florida en bracht haar netjes naar huis. Henny was een achterkleindochter van Grietje Rooselaar, de oudste zus van Stella's moeder.
• wordt vermeld - Haar conditie was na de oorlog niet goed. Ze zat vol met steenpuisten en sprak nooit over haar belevenissen in de oorlog. Ze is toen de anderen weer terug waren en haar ouders de Zeedijk 101 weer hadden bij hen gaan inwonen. Dat bleek uiteindelijk geen goed idee, maar ze kon nergens anders een woning krijgen. Rodi Waterman: 'Als volwassene is het niet goed onder de duim van je ouders te leven. Toen is ze met Marcel Kahan getrouwd. Men weet niet of ze zo gelukkig was. Hij paste niet goed bij de familie.
• wordt vermeld - De families Keizer en hun partners hadden een grote, uitgebreide familie en ze gingen allemaal met elkaar om en bezochten elkaar regelmatig.
• wordt vermeld te Amsterdam - Samuel Keizer begon met de lederhandel en 5 van zijn 6 kinderen werkten daar. Toen de kinderen trouwden werkten hun partners daar eveneens. (Zoon Nathan werkte daar dus niet; woonde in Engeland).
• wordt vermeld - Stella Keizer en Marcell Kahan verbleven vaak langere tijd in de USA, met name in Florida. Zo konden zij daar ook Stella's moeder een beetje ondersteunen. De familie betaalde dan hun overkomst.
• heeft de Nederlandse nationaliteit.
• Toelichting/commentaar Er waren in Amsterdam drie dames met de naam Stein. Twee van hen hadden banden met Stella Keizer. Ze waren alle drie van Hongaars-Roemeense komaf. 1 - Jente Stein was gehuwd geweest met Marcell Kahan. Zij was hertrouwd met Eliazer Koster. Ze kwamen in 1950 vanuit Singapore naar Amsterdam. Geruime tijd na de dood van Koster kwam Jente naast Stella te wonen in Beth Shalom aan de Kastelenstraat. Ze woonden vlak naast elkaar (op de nummers 80 en 82) gedurende de periode van juli 1991 tot aan Jente's overlijden in augustus 1994. 2 - Dan was er Eugenia Stein, die getrouwd was geweest met Levie Jozef Falik. Zij kwamen in 1938 vanuit Budapest naar Amsterdam. Ze woonden in de Eemsstraat. Stella Keizer woonde daar toen ook. Geruime tijd na de dood van Falik verhuisde Eugenia naar Bussum, waar zij tot haar dood in 1989 is blijven wonen. Ze had beslist banden met Stella Keizer: zij liet zelfs een boom planten in Israël ter gelegenheid van mevrouw E. Kahan-Keizer. Zij zal degene zijn geweest die jij als Joetsi kent. 3 - Om de verwarring compleet te maken was er nóg een Eugenia Stein. Zij was ongehuwd en bleef dat ook in Nederland. In de jaren dertig woonde zij kort als dienstbode in Den Haag. Kort voor die tijd en later woonde zij in Amsterdam. Ze was een nicht en leeftijdgenoot van de andere Eugenia Stein en ze verliet Nederland voor de oorlog. Ze waren alle drie in de jaren 1908 en 1909 geboren..
• Toelichting/commentaar - Vlak voor de bevrijding van Bergen-Belsen vertrokken drie transporten met Joden naar Theresienstadt. Slechts één bereikte het getto in Tsjechoslowakije, de beide andere treinen werden na lange omzwervingen door de geallieerde legers onderschept. Op 13 april stuitte een trein bij Farsleben op Amerikaanse troepen; tien dagen later hielden eenheden van het Rode Leger de tweede trein tegen in de omgeving van Tröbitz.

Eigen code:

Beschrijving

Woonplaatsen

Bronnen