Vermeldingen

• is geboren op 7 januari 1917 te Amsterdam.
• woont (bij ouder(s)) Commelinstraat 105 twee hoog voor te Amsterdam tussen 7 januari 1917 en 8 februari 1926 - Op dit adres op 7-1-1917.
• woont (bij ouder(s)) Ternatestraat 5 drie hoog te Amsterdam tussen 8 februari 1926 en 8 november 1935 - Uitschrijving 8-11-1935 naar Amersfoort, Vlasakkerweg 36.
• woont (in welke hoedanigheid is niet vastgelegd) Vlasakkerweg (Amersfoort) 38 te Amersfoort na 8 november 1935 (Volgens Bevolkingsregister Amsterdam. Ik weet dat hij daar in militaire dienst ging).
• Met betrekking tot Cornelis Reinders werd verteld tussen 1940 en 1945 - Mijn vader vertelt dat oma Sturkop aan het begin van de oorlog naar een waarzegger was gegaan om te vragen of opa de oorlog zou overleven. Hij was een bekendheid in de stad en zijn naam was Spee. De man verzekerde oma dat het goed zou komen, maar sprak zijn zorg uit over de gezondheid van haar zoon, mijn vader dus. Daarover had oma hem niets verteld, maar papa was op dat moment onderhevig aan Röntgenbestraling om zijn groeiende reumatiek te bestrijden. Spee zie dat hij de behandeling moest staken. Oma, die sterk geloof hechtte aan zijn gaven, sprak mijn ouders er op aan. Papa was erg afwijzend, maar mama geloofde het ook wel een beetje. Om de gaven te testen ging mijn moeder naar hem toe met een foto van oom Cor. Spee zei dat Cor het zou overleven, ook al zou hij letterlijk door de oorlog gesleept worden. Hij kon niet weten dat oom Cor in Indië zat en tegen het einde van zijn Birmaanse periode werd hij daadwerkelijk door zijn kameraden voortgesleept, lijdend aan beriberi en aan mijnworm.
• woont te Malang (RI) voor 3 september 1945.
• woont Ternatestraat 5 drie hoog te Amsterdam van 3 september 1945 tot 8 april 1948 (Bij zijn ouders).
• woont Roggeveenstraat 20 drie hoog te Amsterdam van 8 april 1948 tot 17 juni 1953 - Aanvankelijk inwonend bij het gezin van zijn zus Tiny Sturkop-Reinders.
• woont Plantage Kerklaan 10 twee hoog te Amsterdam van 17 juni 1953 tot 4 april 1960.
• woont te Naarden na 4 april 1960.
• Cor Reinders wordt vermeld op 19 augustus 1991 - Opgetekend tijdens de Reinders-reünie: Oom Cor en tante Pleunie waren toch wel mijn lievelingsoom en -tante. Zoon Ben, die de reünie had georganiseerd, is een heel sympathieke vent. Zijn zusje Inge, van de sporthal, heeft nog dezelfde intrigerende, dromende helblauw/zeegroene ogen van vroeger. Haar zoon wordt prof basketballer aan een college in Philadelphia. Carla was er niet.
• is overleden op 29 juli 1999 te Hilversum.
• is gecremeerd op 3 augustus 1999 te Bilthoven (Gecremeerd om 14.00 uur in crematorium "Den en Rust").
• Met betrekking tot Cor Reinders werd verteld op 3 augustus 1999 - De uitvaart van Cor Reinders bijgewoond. Oom Cor was de broer van mijn moeder die in leeftijd direct na haar kwam. Hij was als KNIL-militair voor de oorlog naar Indië gegaan, ontmoette daar tante Pleuni en ze trouwden vlak voor het uitbreken van de oorlog. Ze hebben elkaar vijf jaar niet meer gezien. Oom Cor werd als dwangarbeider naar de Birma-spoorweg gebracht en tante Pleuni kwam op Java in het Jappenkamp terecht. Na de oorlog kwam oom Cor eerst thuis. Het jonge echtpaar trok bij zijn ouders in, aan de Ternatestraat. Hij was mijn afgod en zij mijn liefste tante. Hun aureool van het verre land en hun belevenissen maakte ook grote indruk op mij. Na enige tijd kwamen zij bij ons inwonen op de piepkleine woning aan de Roggeveenstraat. Papa vertelde dat dit verstandig was omdat Cor en Pleuni dan recht zouden hebben op die woning nadat ons gezin verhuisd zou zijn naar het Singel. In die tijd las ik in Het Parool de vervolgstrip Kapitein Rob, waarin in die tijd een tyrannosaurus voorkwam. Oom Cor fungeerde elke avond als dinosaurus en ik speelde Kapitein Rob, zodat voor kinderbedtijd nog een echt gevecht plaats vond op driehoog. Oom Cor was niet alleen fysiek een reus van een man, net als zijn broers, maar een ondanks alle ellende en nasleep in de vorm van nare ziekten een goedlachse en spontane mentale reus.

   ongedateerd

• is vermeld m.b.t. militaire dienst:.
• Met betrekking tot Cornelis Reinders werd verteld.
• Met betrekking tot Cornelis Reinders werd verteld - Eerst even kort over mijn ouders: voor de neven en nichten Oom Ko en Tante Tiny. Mijn eigen herinnering hier opschrijven zou een heel boek vergen. We woonden achtereenvolgens in de Van Ostadestraat (t/m 1944), de Oudezijds Achterburgwal (tegenover de Oudemanhuispoort, t/m 1946), de Roggeveenstraat (t/m 1948) en op het Singel. Vooral de ouderen zullen zich dat laatste adres herinneren. Tijdens verjaardagen voerde ik hen door de gebouwen, die via open verbindingen één groot kasteel vormden, tot op de Brouwersgracht aan toe. Via de kelders kwam je nog verder. Altijd avontuur en stille angst voor al die donkere hoeken en wendingen. Mijn vader werkte ook op dat adres en mijn ouders fungeerden er als conciërge. Nu dus Oom Cor en Tante Pleuni. Voordat ik ze kende was ik al gegrepen door hen, want zij woonden, zoals mijn ouders vertelden, in het verre Nederlands Oost-Indië. Bovendien zat Oom Cor daar bij het KNIL en Tante Pleuni woonde op een Plantage. In die tijd was zo'n ver land onbereikbaar voor de gewone mens. Alleen wie daar ging werken of er bij het leger kwam kon zoiets exotisch beleven, die geheimzinnige Insulinde. Dat land lokte. Pas decennia later kon je erover denken daarheen te gaan, maar dat wist je toen nog niet. Niemand wist trouwens in de oorlog hoe het met hen ging. Ik weet niet meer wie van hen het eerst terugkwam. Wel weet ik dat ik in de Ternatestraat met een van Opa's sloepjes zat te spelen; ik zal niet veel ouder dan zes zijn geweest. Opa zat waarschijnlijk weer zo'n bootje te maken. Dat sloepje had ik per ongeluk ondersteboven op het tapijt laten liggen; er stak een spijker uit en toen Oom Cor vanuit de gang de woonkamer binnenstapte trapte hij daar in. Ik zie het nog voor me: die voor mij enorme Oom Cor, die een schreeuw gaf en met vertrokken gezicht zijn voet in zijn handen tilde om het bootje uit zijn zool te peuteren. Ik wie niet wie het eerst lachte, hijzelf of de anderen in die kamer. Wel weet ik dat, toen hij me toeriep: 'náár je nést!' hij er niet zo kwaad bij keek. Maar ik deed het zowat in mijn broek. Oom Cor was hoe dan ook een goedlachse man, maar in mijn gevoel toch ernstig. In die tijd woonde hij, na zijn repatriëring, voor zover ik me kan herinneren korte tijd in bij Opoe. Daarna kwam hij met Tante Pleunie bij ons inwonen in de Roggeveenstraat. Hevige woningnood in die tijd. Het was een heel kleine woning. Ik weet niet hoe lang ze daar zijn gebleven, maar in de zomer van 1948 verhuisden wij naar het Singel en Oom en Tante bleven in de Roggeveenstraat wonen. Tante Pleunie vertegenwoordigde voor mij het mooie, stille Insulinde. Zij waren teruggekomen, zij uit Java en Oom Cor had aan de Birmaspoorweg dwangarbeid verricht. Daar had hij een chronische infectie opgelopen, mijnworm dacht ik. Dat vereiste een strikt dieet, ik herinner me dat hij uitsluitend of vooral macaroni moest eten. Voor hem zal dat ellendig zijn geweest; ik vond het prachtig en leerde destijds genieten van macaroni met bruine suiker. In die jaren las ik in Het Parool de strip 'Kapitein Rob'. Ten tijde van de inwoning bestreed Rob een tyrannosaurus en na het lezen fungeerde Oom Cor als die dinosaurus voor mij en ravotten we over de kamervloer. Na onze verhuizing moest ik mijn klas afmaken, op de school in diezelfde straat en dan at ik 's middags een boterham bij Tante Pleunie. Daar ontmoette ik haar ouders ook wel. Los van alle herinneringen van nadien vierden we aan de Plantage Kerklaan, waar zij waren neergestreken, Oud & Nieuw. Maar dat was al veel later.
• Met betrekking tot Cornelis Reinders werd verteld.

Eigen code:

Woonplaatsen

Bronnen