Vermeldingen

• is geboren op 19 januari 1867 te Londen (GB) (Geboren op 3 Heneage Lane).
• woont (bij ouder(s)) te Londen (GB) in 1881 - Zie adres bij zijn moeder.
• diamantslijper woont te Londen (GB) in 1881 - Whitechapel, Middlesex. Hij woont hier met zijn moeder en al zijn zusjes en broers.
• woont (in welke hoedanigheid is niet vastgelegd) te Londen (GB) voor 3 december 1887 (Volgens Bevolkingsregister Amsterdam).
• woont (in welke hoedanigheid is niet vastgelegd) Swammerdamstraat 61 te Amsterdam tussen 3 december 1887 en maart 1889.
• diamantslijper woont (als inwoner bij familie) Waterlooplein 62 te Amsterdam tussen maart 1889 en 15 mei 1897 - Ongehuwd. Woont bij zijn tante Debora Wolf Knokker. Inschrijving maart 1889 van deel 473 - folio 187..
• woont (als inwoner bij familie) Dijkstraat 34 een hoog te Amsterdam tussen 15 mei en 15 december 1897 - Ongehuwd. Woont bij zijn tante Debora Wolf Knokker.
• diamantslijper woont (als inwoner bij familie) Waterlooplein 62 een hoog te Amsterdam tussen 15 december 1897 en 23 april 1908 - Ongehuwd. Woont bij zijn tante Debora Wolf Knokker. Uitschrijving 23-4-1908 naar eigen kaart.
• wonende te Amsterdam, wordt vermeld na 1898 te Amsterdam - Vanaf 1898 staan in het Nieuw Israëlitisch Weekblad advertenties en soms artikelen over het scheerpoeder van William Knocker (zie Afbeeldingen). De eerste die gevonden is, dateert van juni 1898. Die annonce roemt het poeder: 'Scheeren zonder mes, zonder pijn en zonder vlekken na te laten - in 3 minuten klaar. Engelsch Scheerpoeder. Het eenig uitgevonden poeder dat geen schadelijke bestanddelen bevat. Scheikundig onderzocht. Per busje van 50 Gram. 15 cent (voor 6 maal scheren). 1/2 Kilo f. 1,25. Eenige vertegenwoordiger en enig adres. W. Knocker, Waterlooplein 62.' In 1898 is het poeder ook al elders verkrijgbaar. De vele annonces zijn soms vermakelijk en voor die tijd al fris van toon. Redenen tot aankoop zijn o.a.: '(1) omdat het niet onhebbelijk reukt tegenwoordig; (2) het mengt veel gemakkelijker en (3) scheert het gezicht veel schoner in weiniger tijd en is bepaald het goedkoopste. Het kost betrekkelijk niets.' In 1905 meldt hij: 'Niettegenstaande al mijn concurrenten opgehouden hebben te fabriceeren, zal de prijs van Cholak en Engelsche Scheerpoeder steeds dezelfde zijn.' In 1905 is het scheerpoeder ook verkrijgbaar bij het filiaal M. Knocker, Johannesburg, Transvaal. Ook verkrijgbaar bij winkels in Amsterdam, Arnhem en Den Bosch. In 1908 ontstaat een woordenwisseling waarbij wederzijds beschuldigingen worden geuit vanwege de kwaliteit en laster omtrent Knockers scheerpoeder en dat van de concurrent May. In 1909 adverteert een godsdienstleraar in Smilde met het poeder, waarop hij in de krant wordt aangevallen voor deze 'ongepastheid'. In 1910 stelt men dat uitsluitend W. Knocker's Chôlak en Engelsche Scheerpoeder in alle ziekenhuizen en gestichten wordt gebruikt.
• woont Waterlooplein 62 te Amsterdam na 1898 - Adverteert vanaf dit adres.
• wonende te Amsterdam, wordt vermeld in 1902 te Amsterdam - W. Knocker benoemd tot lid van het permanent bestuur van de Vereeniging 'Eensgezindheid' tot het tegengaan van moedwillige wanbetaling.
• wordt vermeld op 30 mei 1902 te Amsterdam - Een reclameboodschap in het NIW. Integraal weergegeven. Zie Digital kopie DA-0095. Hulde aan May's Antiseptische Scheerpoeder. Ik, ondergetekende, verkooper voor den Heer May, die gedurende zeven maanden zijn Scheerpoeder met succes verkocht, was zoo dom, om mij te laten verleiden om Knokker's Scheerpoeder te verkoopen. Ik dacht, dat ik natuurlijk daaraan meer kon verdienen, want de busjes, die van den Heer May had, werden verkocht voor 15 cent en van Knokker voor 10 cent. Ik dacht het goedkoopste lijkt, maar dat viel mij erg tegen. Ik verkocht namelijk direct eenige busjes van zoogenaamde Knokker's poeder, maar de menschen kwamen bij mij terug met hun gezicht verbrand en het haar nog half op het gelaat. Die zeide dit, een ander weer dat. Zoo werd ik met groote moeite wederverkooper voor den heer May. Ik woog voor een aardigheid de poeder van Knokker, de zoogenaamde Engelsche Scheerpoeder en tot mijn groote verbazing vernam ik, dat de inhoud 1,5 ons aan poeder bevatte. Nu vraag ik u, die busjes die voor eenige weken 45 cent hebben gekost, dat men die nu voor 10 cent kan verkoopen en daar kreeg ik nog 2 centen van, dat is 8 cent. Een ieder is gewaarschuwd voor zulk een bedrog. Die nu de proef van Knokker-poeder gebruikt, zal overtuigd zijn wat het voor [] is. Leve May's Antiseptische Scheerpoeder. Zoo noem ik mij, I. de Miranda, Lepelstraat 13N.B. Ik heb van den tien busjes nog 7 over, een ieder kan zich nu bij mij overtuigen. Daar de busjes hermetisch en met Knokker etiket gesloten zijn, kunt u ze bij mij op de schaal wegen.
• fabrikant in scheerpoeder woont (volgens adresboek) Waterlooplein 78 te Amsterdam tussen 1908 en 1935.
• is koopman in scheerpoeder na 23 april 1908 te Amsterdam.
• diamantslijper woont (als hoofdbewoner en/of partner) Waterlooplein 78 huis te Amsterdam tussen 23 april 1908 en 4 november 1934 - De naam Knokker is doorgehaald en veranderd in Knocker, met toevoeging 'volgens geboorteakte'. Gehuwd 29-5-1908, Nederlandse nationaliteit (hoewel hij geboren is in Londen), beroep 'diamantslijper' doorgehaald en veranderd in 'koopman in scheerpoeder', inschrijving 23-4-1908 van Wed. Jacob Pesaro.
• woont Waterlooplein 78 te Amsterdam in mei 1908.
• heeft de Nederlandse nationaliteit.
• koopman te Amsterdam, wordt vermeld als bruidegom op 29 mei 1908 te Amsterdam - Geboren te Londen. Meerderjarige zoon van Morris Knocker en Hendrica van Gelder, beiden overleden. Hiermee zijn de ouders gedocumenteerd.
• koopman te Amsterdam, is huwelijksgetuige van Raphael Robles en Rosalie Sturkop op 4 juni 1908 te Amsterdam - Zwager van de bruid.
• woont Waterlooplein 78 te Amsterdam na 1910 - Adverteert vanaf dit adres.
• koopman te Amsterdam, is huwelijksgetuige van Alexander Sturkop en Esther Degen op 16 februari 1924 te Amsterdam.
• te Amsterdam wordt vermeld in overlijdensannonce op 29 oktober 1929 te Kaapstad (ZA) met de tekst: Plaatst annonce, samen met zijn zus Francis.
• koopman in scheerpoeder woont (als hoofdbewoner en/of partner) Amstel 151 huis te Amsterdam na 4 november 1934.
• fabrikant in scheerpoeder woont (volgens adresboek) Amstel 151 te Amsterdam 1939 of 1940.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld in 1940 - Op 16 Mei 1940 safe geleegd met zoon Morris en alle diamanten eruit gehaald. Gaf de diamanten aan Jaap Eweg, die er 4 huizen van kocht voor William. Jaap ging mee naar Den Haag in de trein met de (gele) diamanten in een zakje. Diamanten waren toen 20 x de waarde, want huizen waren toen goedkoop. Opa Eweg had een diamant fabriek.
• is houder van een afbetalingsmagazijn rond 1942 te Amsterdam.
• werd gedeporteerd op 14 november 1942 naar Westerbork.
• wonende te Westerbork, wordt als als gevangene van de bezetter vermeld na 30 december 1942 - Uitgeschreven 30-12-1942 vanuit Amsterdam naar Westerbork.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld rond 1943 - Volgens Dolly Knocker zou een man genaamd De Haas gaan trouwen met Dien, maar hij werd gedeporteerd. Grootvader (Knocker? Dat moet wel) zou met haar trouwen om haar via zijn Britse nationaliteit veilig te stellen, maar dat is er op een of andere manier nooit van gekomen. Dit werd besproken voordat Dolly naar Westerbork werd gestuurd.
• werd gedeporteerd op 28 september 1943 naar Kreuzburg (PL).
• werd gedeporteerd op 28 september 1943 naar Kreuzburg (PL) - Zat sinds 14-11-1942 in Kamp Westerbork.
• werd gedeporteerd op 29 september 1943 naar Tost (PL).
• woont (als gevangene van de bezetter) te Kreuzburg (PL) tot 8 mei 1944 - Komt voor in het tweedelige boek "Van Keizers & Watermannen" door Ko Sturkop. Editie 2019. Verkrijgbaar op www.lulu.nl ; zoekterm 'Sturkop'.
• woont (als gevangene van de bezetter) te Kreuzburg (PL) op 11 mei 1944 - Verblijft onder nummer Mat. 1547 in interneringskamp Kreuzburg. Zijn dochter verzoekt vanuit Vittel om hem bij haar te laten komen. Zie bron 4732: William en zoon Morris zijn nooit in Vittel geweest, maar rechtstreeks vanuit Kreuzburg hun bevrijding tegemoet gegaan.
• wordt vermeld voor 17 mei 1944 - Verlaat interneringskamp Kreuzberg. Afgeleid van de brief van Koning George.
• wordt vermeld op 17 mei 1944 te Spanje - Brief van koning George (schijnbaar toen ze in Portugal of Spanje aankwamen). De koning erkent hun lijden en verwelkomt hen in de vrije wereld.
• wordt vermeld op 26 september 1944 - Een mede-geïnterneerde (Jacob Rozelaar) van Kamp Kreuzburg, inmiddels gerepatrieerd naar Engeland, vraagt zijn zoon (Walter), die nog in Kreuzburg verblijft, om aan Morris Knocker door te geven dat hij gehoord heeft dat diens vader William in Derby woont.
• is overleden op 13 november 1952 te Den Haag ('s Gravenhage).
• is begraven na 13 november 1952 te Katwijk (Op zijn grafsteen: In loving memory of our dear father and grandfather William Knocker, born 13 Sebath 5627 / 19 January 1857, died 25th Marcheswan 5713 / 13th November 1952; rest in peace).

   ongedateerd

• wonende Waterlooplein 78 te Amsterdam, wordt vermeld te Amsterdam - Zie de foto met aantekeningen: Het pand Waterlooplein 78 (geheel links op de foto). * het raam waarachter het kantoor van William Knocker zich bevond (GP office; GP = grandpa); * de winkel van zijn scheerpoeder; * achter het kantoor bevond zich de woonruimte, uitsluitend op de begane grond van het achterhuis; * in de door ratten bezochte kelder werd het scheerpoeder was opgeslagen; * William Knocker had het scheerpoeder uitgevonden; dit poeder was een mengsel van sulfïet en meel; * William Knocker had een zalfje had ontwikkeld dat tegen uitslag hielp en dat artsen stuurden hun patiënten naar hem toe; * men ziet de ingang naar het souterrain met de tweedehands kledingzaak van Menist;. Het scheerpoeder werd gebruikt door religieuze joden, die zich niet met een mes mochten scheren. Het moest met water aangemaakt worden en dat dit luisterde heel nauw, omdat het anders niet werkte. Het verhaal ging dat een van zijn vroege klanten woedend op hem was omdat het slechts op één helft van zijn gezicht werkte en de man dus met een halve baard de deur uitliep.
• Alias Willy Knokke - Het is duidelijk dat de (Engelse) naam in de familie werd uitgesproken op z'n Nederlands: Knokke.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - In NIK Media op de tv werd op 6-5-2004 in 'Joden in de Mediene' gemeld dat scheerpoeder vreselijk stonk.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Zijn dochter Dolly vertelt dat de familie Knocker Engelsen waren, die aan het einde van de vorige eeuw eerst in de USA woonden. William's vader besloot met zijn gezin naar Zuid-Afrika te verhuizen en is sedertdien daar gebleven. William zelf wilde nog één maal zijn tante zien en het toeval wilde dat die in hetzelfde huis woonde als Dina's ouders. William is zijn ouders niet meer gevolgd en bleef in Amsterdam.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Zijn dochter Dolly vertelt dat William Dina 'min of meer heeft opgevoed'. Hij was veel ouder dan Dina en later zijn zij getrouwd. Oorspronkelijk was William van beroep diamantair.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Zijn dochter Dolly vertelt dat William na de Eerste Wereldoorlog verzeild raakte in een faillissement van zijn belangrijkste cliënt en een fortuin verloor van NLG 30.000,-- (te vergelijken met een miljoen van nu, zegt Dolly) en ging mede ten gronde. Nu had hij een tante, die een afbetalingszaak had en daarvan ging hij de administratie doen. Die tante is kort daarna overleden en William en Dina hebben toen samen die zaak voortgezet. Inmiddels was William als hobby begonnen met het scheerpoeder.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Zijn dochter Dolly vertelt dat haar ouders drie kinderen hadden: Hendrika A., de oudste, Dolly en haar broer Maurice. Zij vormden een 'behoorlijk middenstandsgezin', met een brede belangstelling en zij hebben veel mensen om zich heen geholpen, zowel met raad en daad als financieel.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Zijn dochter Dolly vertelt dat haar vader en haar broer in de oorlog in een interneringskamp in Polen terecht zijn gekomen. In 1944 is William Knocker met een schip van het Rode Kruis gerepatrieerd.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Zijn nicht Gré Slap-Sluis herinnert zich dat William Knocker een scheerpoederhandel aan het Waterlooplein had. Louis Sturkop had me al verteld dat hij de uitvinder van dat poeder was. Gré legt uit dat gelovige joden zich niet met een mes mochten scheren. William had nu dit poeder op de markt gebracht. Het kan het beste omschreven worden als een ontharingsmiddel, dat werd opgebracht, waarna men met een soort spatel de haren van het gelaat schraapte. Het stonk verschrikkelijk, zegt Gré en zij herinnert zich die lucht ook van haar opa Isaäc, die het spul eveneens gebruikte. Het bedrijfje stond aan het Waterlooplein. 'Hoe mensen zó kunnen wonen' zegt Gré. Zij heeft daar nog wel bij ze gelogeerd. Je moest voor de woning een stoepje op en het scheerpoeder lag in het souterrain. Op de binnenplaats zag je de ratten lopen. Later is de familie verhuisd naar een woning, die Gré een paleis noemt naar de begrippen van die tijd, aan de Amstel.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Mijn vader vertelde dat de joodse mannen altijd van die blauwe wangen hadden van het scheerpoeder of, liever gezegd, van het houtje.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - 'Said to Brian and Gerald (kinderen van Rachel - Ray - Knocker): 'never run for a bus or a girl. There is always another one coming'.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Werd 'Uncle Willy genoemd door alle neefjes en nichtjes.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld te Katwijk - In 2003 heeft Hetty Hochstein-de Vries de grafstenen van haar opa William en haar oudtante Fanny opnieuw opgekalefaterd door alle letters weer zwart te verven. Geen sinecure, want haar schoenen bleven plakken aan de kranten die zij op het graf had gelegd en waar de verf op druppelde. Ze moest toen zo'n dans uitvoeren om de kranten van haar zolen af te halen, waarbij ze zo vreselijk moest lachen dat zij daarna overal naar een toilet moest zoeken. Een scene voor een comedyfilm en ze moest het in haar eentje beleven, terwijl ze ook gekomen was om nog even haar moeders grafsteen te bezoeken.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Hij zei altijd: 'het komt allemaal in mur pet' (zijn Hollands met Engels accent) als iemand zich niet goed gedroeg of te luid sprak. Hetty's moeder en haar zus en broer waren als kind altijd erg bang voor die pet (volgens Hetty's moeder), want je wist nooit wat daar in kon komen. 'He was quite a character'. Hetty neemt aan dat dit gezegde over zijn pet al van zijn vader kwam, misschien. Zij zelf herinnert het zich nog goed. Zelfs haar buurmeisjes wisten dat.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Na de terugkomst van Dolly c.s. uit Engeland zijn zij eerst liefderijk opgenomen bij 'tante' Jannie en 'oom' Karel Rehmann (hij was van Duitse afkomst), die in de oorlog tegenover de SS woonden. Zij was in het verzet (had geweren onder de vloer). Dolly en Max hebben er ook een tijdje ondergedoken gezeten voor Hetty's geboorte, schijnt het. Zij bewaarde het tafelzilver van de familie De Vries en Max' piano. Alles kwam keurig netjes gepoetst terug na de oorlog, ondanks dat ze vreselijke honger hadden geleden in de oorlog. Jannie werkte bij de tante van Max op de Haarlemmerstraat als verkoopster en heeft na de oorlog in dezelfde winkel gewerkt. Zij is ook na de oorlog in het huis van Opa en Oma de Vries gaan wonen, dus naast Dolly boven de winkel. Na tante Jannie zijn Dolly en Hetty een tijdje in Noordwijk gaan wonen in een zomerhuis. Vanaf wanneer is niet bekend. Hetty weet alleen dat zij in 1947 een paar maanden naar de kleuterschool in Leiden was. Na die tijd kwam blijkbaar de winkelruimte (van haar oudtante) Haarlemmerstraat 176 weer in hun handen en woonden zij tijdelijk achter die zaak. Hetty herinner zich dat 'auntie' (tante Fanny) en William bij hen woonden. Zij is daarvandaan overleden. Later konden zij (met William Knocker) weer boven Haarlemmerstraat 203 wonen en woonden tante Jannie en oom Karel boven 205. In de winkel zaten nog de Verwalters met een bruidszaak, die ook nog eens gedeeltelijk in brand ging. Zij hoepelden na een tijdje op en toen kon Dolly de winkels, die verbonden waren, weer vullen met kleding en vakkleding. Hetty herinnert zich 'Het Bruidje' (naam van de zaak) nog. William Knocker was ook een Opa voor de twee dochters van tante Jannie en zong altijd 'Daisy, Daisy' voor hen allemaal. Hij mocht van de arts iedere dag een borrel drinken en nam dan in 'The Pub' een enorm glas jenever. Hij had een fantastisch gevoel voor humor.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld te Duitsland - Was met zijn zoon Morris in Kreuzburg, een interneringskamp voor Britten. Morris heeft alle bewijzen weggegooid voor zijn dood, maar er is bij Williams kleindochter Hetty nog een brief of twee en andere informatie. Morris is na het Oranjehotel nog thuis geweest, d.w.z. hij ging naar zijn huis (niet zeker welk) met zijn sleutel (of misschien zonder) en er woonden al andere mensen, die zeiden: 'wie bent U?' Of zoiets als: 'Wat doet U hier'. Toen zei Morris hetzelfde terug. Kreuzburg was geen concentratiekamp. Omdat ze allebei de Engelse nationaliteit hadden, werd er met hen zeer voorzichtig omgesprongen. Dit hield bijvoorbeeld in dat ze in het kamp voldoende te eten hadden en dat er ook een bioscoop was waar ze naar toe konden gaan. Kreuzburg staat beschreven op website <http://www.digibron.nl/search/share.jsp?uid=00000000012ddce87b0c6974cf0dbb57&sourceid=1011>.
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Heeft veel moeite gedaan om Nederlander te worden. Hij vroeg zijn schoonzoon Jaap Eweg om hem hierbij te helpen, maar de oorlog brak uit en dus kon hij niets doen. Hij is Engels gebleven en dit heeft zijn leven gered en dat van Morris. (Eigen commentaar: officieel was hij wel degelijk Nederlander, maar hij zal zijn Britse nationaliteit hebben behouden).
• Met betrekking tot William Knocker werd verteld - Zijn nicht Gré Slap-Sluis herinnert zich dat William Knocker het kamp heeft overleefd, als een der oudste kampbewoners. Hij is na de bevrijding gerepatrieerd naar Engeland. Zij dacht dat hij of zijn voorouders uit Zuid-Afrika kwamen.

Eigen code:

Beschrijving

Woonplaatsen

Beroepen

Bijlage

Bronnen