| Diversen Kaas, Louis - Oorlogsherinneringen van Greet Troostwijk | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
|
Soort:
|
Diversen
| ||
|
Vermeld: |
|
||
|
Deze bron en de andere in de serie 0952 maken deel uit van het relaas van Louis Kaas zelf en de discrepantie met later ontdekte feiten. Tekst van Greet Troostwijk (1): Hiermee reageer uw op je e-mail, doorgestuurd door Hans van den Broeke. In 1978 heb ik Louis Kaas voor het eerst ontmoet tijdens het 25-jarig huwelijksfeest van onze onderduikmoeder Karin van Ingen (Le Noble) te Millingen a.d. Rijn. Karin had Louis en mij opgespoord; het weerzien was bijzonder emotioneel; Louis riep: 'ik heb mijn zusje teruggevonden'. Louis en ik hebben nog enige maanden contact met elkaar gehad,daarna is er weer summier contact geweest naar aanleiding van het verschijnen van het boek en de film over de Onbekende Kinderen Meer informatie kan je vinden in het boek Onbekende Kinderen van Daphne Meijer, vanaf blz. 149. Naast Bergen Belsen en Theresienstadt is een verblijf in Auschwitz, zoals Louis dat vertelde, hoogst onwaarschijnlijk, hij heeft mij indertijd hetzelfde relaas gedaan. Het staat mij overigens bij, dat mijn vriendin, Hetty Hochstein ( meisjesnaam de Vries (zojuist overleden moeder is Dolly de Vries-Knocker), wonende in Ashdod, mij eens mededeelde dat zij in Nederland aangetrouwde familie 'Sturkop' heeft. Je website vermeldt eveneens de naam 'Knocker' Na de eerste ontmoeting met Louis (in 1978) zijn we elkaar weer uit het oog verloren, mede door Louis' scheiding van zijn vrouw Esther Carlier. Eind jaren zeventig, weet ik nog te melden, ontmoette Louis tijdens een treinreis Lidy Stoppelman, waarmee zoals ik heb begrepen de laatste jaren weer een hernieuwde relatie had. Nog even iets over Karin van Ingen: Karin was gedurende de oorlog het onderduikadres van o.a. Louis en mij. Karin nu in de negentig en wonende in Millingen aan de Rijn Heerbaan 101, was tijdens de oorlog getrouwd met een zekere le Noble (uit IJsselstein). Deze le Noble zo bleek later had connecties met de SS en heeft destijds alle onderduikers die Karin onderdak had gegeven verraden. Dat was de reden van Louis 's en mijn deportatie met uiteindelijk toch nog goede afloop. Na de oorlog is Karin toen van deze le Noble gescheiden en hertrouwd met John van Ingen. Samen hebben John en Karin toen jaren in Zweden gewoond en hebben daar o.a. een boerderij gehad. Nadat Karin begin jaren zeventig besloot om zeven Duitse kinderen (uit een gezin) te adopteren en de Zweedse overheid dat niet toestond, besloot ze met het hele "gezin"naar Nederland te verkassen, waarna zij mij in 1974 op het spoor kwam, maar dat is een verhaal op zichzelf. Overigens ben ik net als Louis de enige van ons gezin geweest, die deze hel heeft overleefd. Mijn moeder (Annie Samuel) en mijn broertje (Ivor Arnold) zijn allebei begin 1944 overleden in Auschwitz. Mijn vader (Bram Troostwijk) is in april 1945 in Duitsland overleden. Sedert 1998 wonen mijn echtgenoot en ik in Israel. Wij hebben twee dochters (34 en 35 jaar) en binnenkort hopen we ons zesde kleinkind te verwelkomen. Hopende "for the time being"genoeg informatie verschaft te hebben, waarbij ik overigens benieuwd ben naar uw achtergrond, en wat je zoal bezighoudt. Tekst van Greet Troostwijk (2): Bedankt voor je informatie. Nog even een kleine toelichting. Toen ik je naam las, ging er een belletje bij mij rinkelen, want op de eerste reünie van de 'Onbekende Kinderen' meldde zich een mevrouw Sturkop, die beweerde dat ze tijdens de oorlog ook bij een van de vele verzorgsters behoorde. Hans van de Broeke heeft een en ander uitgezocht en kwam tot de ontdekking, dat ze met de groep van de Onbekende Kinderen niets van doen had. Toen ik de naam Sturkop destijds aan Hetty Hochstein noemde, vertelde ze me in geuren en kleuren, dat ze Sturkop in de familie had. Alles werd echter zo vlug verteld, dat ik er toen niet veel is blijven hangen. Bij het raadplegen van je website, ontdekten we de familienaam Knocker. Ik zou het leuk vinden de primeur te hebben om Hetty van ons contact te vertellen. Praat er met haar nog even niet over, dan kan ik bij terugkomst naar Israël dit leuks vertellen. Heb je ondertussen al contact met Hetty gehad en weet ze ervan dan is er uiteraard geen man over boord. Het was ook leuk even iets over jouw familie te horen, je hebt kinderen die dezelfde leeftijd hebben als de onze. Apeldoorn is voor mij niet onbekend, ik groeide na de oorlog op in een pleeggezin in Deventer, om die reden kwamen we nog wel eens in Apeldoorn. Begin jaren negentig had ik contact met mevrouw Zwaaf uit Apeldoorn een ex-onderwijzeres, die mij zo nu en dan op de piano begeleidde wanneer ik mijn zangkunsten vertoonde. Hoe dan ook, ik hoop dat het niet ons laatste e-mail contact geweest is, voorlopig zijn we allebei weer op de hoogte. Tekst van Greet Troostwijk (3): Klaartje's adres/telefoon geef ik je niet zonder haar toestemming. Zij communiceert niet met mij, noch met anderen, want haar oorlogsverleden ligt ontzettend gevoelig. Wellicht weet H.v.d. Broeke raad. Heb zaterdagavond aan de telefoon met Hetty gesproken, maar haar nog niet van ons contact verteld. Morgen hebben wij samen afgesproken om naar Beth Juliana, het Nederlands verzorgings-tehuis in Herzliya, te gaan. Wat ik je nog had willen schrijven is het ongelofelijke verhaal van Rob (mijn echtgenoot) en mijzelf. Afgelopen mei precies een jaar geleden kwamen we er (ook weer via Hand v.d. B.) achter, dat de 'Robert' op de lijst van de Onbekende Kinderen, mijn Rob is. Dat betekent, dat we als kind samen vanuit Westerbork gedeporteerd zijn en als kleuters in Theresienstadt hebben gezeten. Zonder dat we dat van elkaar wisten zijn we ondertussen al 37 jaar met elkaar getrouwd. Als bijlage hierbij een foto van mezelf, gemaakt tijdens ons uitstapje naar de Golan. Voorlopig groet ik je weer, vanuit een hectisch en warm Israël, maar dat hebben jullie ook, behalve het hectische. |
|||